Werkgroep Buitenveldert: 33e verslag – ma.6.07.09: 9 personen.

Opening en bepaling gespreksonderwerp.

De gespreksleider (A) opent de bijeenkomst om 20 uur, heet de aanwezigen welkom in het docentenlokaal van de 12e Montessorischool, waar aansluitend op de recent ingetreden zomer-vacantie, het gehele meubilair op de gang is gezet, zodat enige handarbeid nodig is om de gebruikelijke groepsopstelling enigzins te realiseren. Eenmaal gezeten ontstaat op suggestie van (B) al vrij snel een gedachtenwisseling naar aanleiding van de huidige publieke aandacht (kranten en televisie) voor de (veronderstelde) toename van de hulpvraag bij alcoholproblemen in de samenleving vanuit afzonderlijk genoemde groepen, zoals jongeren (rond 15 jaar), oudere mannen (ca 50 jaar) en wat verder weg: de onvoorstelbare hoeveelheden die in het verre Rusland en wellicht nog verder (Siberie) alom worden gedronken, genoten, althans genuttigd. Hieraan wordt toegevoegd dat het programma Netwerk heeft gevraagd of vanuit ‘onze’ kringen iemand van de voornoemde middelbare nederlandse drinkers bereid zou zijn het eigen ‘levensverhaal’ te komen vertellen in een uitzending. Hoewel op dit laatste niet is ingegaan, resulteert de gedachtenwisseling wel in de suggestie het onderwerp voor deze avond hieraan vast te koppelen, zodat dit aansluitend als volgt wordt geformuleerd:

HOE ERVAREN GROEPSDEELNEMERS HET GEDRAG VAN MENSEN EN ORGANISATIES ALS HET GAAT OVER DE VERONDERSTELDE TOENAME VAN VERSLAVINGSPROBLEMEN BIJ BEPAALDE GROEPEN MENSEN EN DE PUBLICITEIT HIEROVER IN PERS EN TELEVISIE?

De gespreksronde:

D: Ik ben me van al die publiciteit niets bewust. Ben veel te veel bezig met mijn eigen situatie; heb daar mijn handen vol aan; want ik drink wel iets; probeer het te beperken tot 1 of 2 glazen – ga die test dus aan — soms schiet ik toch weer door – dan gaat het licht uit – ben best wel een gezonde kerel, maar met wisselende stemmingen – dan ook gauw moe – die berichten over drinkende jonge mensen volg ik wel – denk ook voor mezelf ‘pas op , dat kan je, mij dus, ook overkomen‘, tot nog toe gaat het 9 van de 10 keer goed – maar toch voelt het als Russisch Roulette, want ik ben een pittige innemer als ik eenmaal begin – blijf wel doorlopen, maar ga dingen vergeten – hou ‘t wel klein met mensen die ik ken – hou ‘t trouwens ook wel voor mezelf en kijk alleen naar vandaag….

E: heb als gokker niet veel te zeggen over een drankonderwerp – denk dat ‘t een natuurlijke zaak is: te gronde gaan aan een bepaalde onbalans – is al gauw ook het einde van een beschaving – wellicht een golfbeweging die al duizenden jaren plaatsvindt – onze samenleving is immers in onbalans – persoonlijk heb ik (ook) een eetprobleem – al jaren – mijn oermechanisme is: overeten – al jaren – probeer nu te leren, maar onmatigheid is wellicht eigen aan de mens – weet nog steeds niet wat wel of niet normaal is wat betreft eten en drinken….

F: vind frapant dat mensen zoveel gebruiken – zelf begon ik al op m’n achtste met gebruiken, namelijk snuiven – nu komt zicht op het einde – ik word snel moe – stel dingen uit – zie alles weer wegkwijnen – alles wat belangrijk is – soms lukt het te stoppen – zit nu in een relatiecrisis – denk dat ‘t mij wel lukt – maar soms zie ik ‘t stranden….

G: somber verhaal van F – hoe dichterbij hoe bedreigender – ik hoor over het drinken van 13-jarigen – heb zelf een dochtertje van die leeftijd – hoor dezelfde verhalen over partijtjes – andere kinderen worden aangehouden wegens verduistering – er is sprake van breezers – van blijven zitten – anderen moeten van school – ik hoor over drugs – over betrokken zijn bij handel… dat verhaal van die Russen vind ik erg – maar de jeugd om mij heen erger – ‘t grijpt me aan – ben boos – als oudere is je macht kleiner aan het worden – een lijn trekken tussen school en ouders is noodzaak – het effect op mijzelf: geen druppel – maar ook andere actie is nodig – ik zou daar graag iets aan willen bijdragen…

H: m’n eerste vriend was antropoloog en zijn eerste alcoholervaring vond plaats in lapland, er waren daar ook veel muskieten – ik begrijp nu dat je daar in de winter gaat drinken: komt ook door de eenzaamheid – terwijl het minstens ook door de cultuur is bepaald – m’n 2-ling-zus met 2 kinderen werden in Kopenhagen met 4 vrienden uit het oostblok in elkaar geslagen – ben dan bang — vergeet dan m’n eigen drankgedrag – vroeger thuis was er ook drank, maar dat ging met mate – in bejaardenhuizen zie je nu veel mensen drinken – ouderen drinken meer: als je ouders gedronken hebben is de kans dat jezelf aan de drank raakt 4,5 keer hoger – meest bang ben ik voor de kinderen – als jongen mensen drinken is dat heel erg – dat maakt mij dan bang…

I: alle publicaties neem ik mee – kennelijk lezen we allemaal hetzelfde – heeft te maken met het einde van de cultuur – er moet eerst een hele reeks rampen ontstaan, anders werkt het niet – iets slingert altijd heen en weer – de meeste dingen bewegen en dan zodanig tegenstrijdig dat de eerdere effecten weer worden opgeheven – bijvoorbeeld: de kerken lopen leeg, maar bij de EO zit ‘t vol – overigens vind ik angst voor kinderen voorstelbaar – sprak 2 jonge meisjes: ze konden een 14-daagse vacantie nemen/krijgen in een ander land mits ze a. engels kunnen spreken en b. alleen mogen/kunnen reizen; opvallend was dat ze antwoordden op mijn vraag: ‘ja, dat mag ik niet van m’n vader!’ Geloof dat die ‘kut-marokkanen’ uitzondering zijn: veel gezinnen hebben gewoon discipline – dat is hoopvol en er is meer hoopvol – sprak afgelopen donderdag met een meisje van 5 gymnasium: geen opstand – redelijk – geen verzet – in tegenstelling tot ons (als alcoholist).

J: ik vind publiciteit over deze onderwerpen altijd prima. Het confronteert en je gaat er automatisch over nadenken. Daar kan je dan weer iets van leren. Uiteindelijk kom je dan bij jezelf uit: hoe leef ik zelf – want het gaat volgens mij om de vraag: hoe word en blijf ik gezond onder de gegeven omstandigheden, zonder dat iemand mij de verantwoordelijkheid voor mijn eigen bestaan afneemt: die is namelijk helemaal van mijzelf. Dat is voor mijzelf absoluut wezenlijk: eigen verantwoordelijkheid. Vroeger heb ik in pikzwarte streken gewoond, waar vooral de vrouwen gevangen waren in de ban van de angst voor ‘de hogere macht’ = dat was echte ellende: de moeders dienden daar voortdurend kinderen te krijgen, dat was geen vrije keus. Uit wanhoop gingen ze omgekeerd in de regenton staan: hun enige uitweg, want in zee bleven ze als dobbers drijven op hun ruime rokken en springen vanaf het dak, was vanuit die lage huisjes slechts goed om je enkels te verzwikken of te breken maar niet om je leven te beeindigen. Het beeindigen van verslaving ervaar ik in dit opzicht ook als een geschenk ter verwerving van eigen vrijheid en verantwoordelijkheid.

K: ik lees wel veel over drank, agressie en dergelijke; heb trouwens de indruk dat de jeugd ‘t gewoon heel goed doet, hoewel er meer problemen lijken te bestaan als vroeger; m’n oudste zoon vertelt me bijvoorbeeld dat ik wel een vriend maar vooral een vader ben – hij weet ook dingen uit het verleden – het onderwerp ‘verslaving’ boeit me zeer – zie nu steeds vollere terassen: ‘t zou zinnig zijn als mensen hun eigen straatje schoon houden en omgaan met mensen die deugen – trouwens, ik kom jullie best wel opzoeken als je in de bajes zit = zo kwam ik er ook zelf achter dat dat in geld te duur en in tijd te kostbaar is – heeft me ook veel energie gekost om daar achter te komen – en dat wil ik niet meer verliezen…

Hiermee is het groepsgesprek rond en herkrijgt B ter afronding het woord, hij zegt: volgens mij hebben de cijfers van het Trimbos-instituut wel aangetoond dat de situatie behoorlijk verontrustend is. Anderzijds is dat natuurlijk een sociaal wenselijke informatie. Neemt niet weg dat je als ouder te maken hebt met opgroeiende kinderen, de omringende risico’s en het inzicht dat je eigen houding misschien wel het enige is waar een kind iets aan heeft in tegenstelling tot eigenwijze aanwijzingen…

De gespreksleider dankt B voor het gespreks-onderwerp, spoort eenieder aan tot afdracht van pecunia in de pot en sluit de bijeenkomst om 21.30 uur.

Amsterdam, 8 juli 2009.
—————————————————